محمد دایی یکی از چهره‌های خبرساز نیمکت پرسپولیس در سال‌های گذشته بود که حالا با کنار رفتن علی دایی از صحنه رسمی فوتبال ایران، او نیز به حاشیه رفته است. با این حال برادر اسطوره پرسپولیس که همراه با علی دایی در تیم‌های مختلف حضور داشت، حرفهای خواندنی زیادی در مورد سال‌های حضورش در فوتبال دارد.
او در گفتگوی طولانی خود به سوالات مختلفی پاسخ داده اما تمرکز این مصاحبه روی پرسپولیس ۹۳-۹۲ بوده است. تیمی پرستاره که در پایان فصل از رسیدن به جام قهرمانی ناکام ماند.
برادر علی دایی همچنین توضیحات جالبی در مورد اخراج فصل بعد و جانشینی حمید درخشان داده است که نکات جدیدی را به همراه دارد.
این مصاحبه را بخوانید:
مدتی است از فوتبال دور هستید.
دور از فوتبال نیستیم، کاملا از فوتبال جدا هستیم. به کار و زندگی خودمان می‌رسیم و با فوتبال کار خاصی نداریم.
چرا؟
فوتبالی که علی آقا در آن نباشد، به نظر من اصلا به درد نمی‌خورد. تا علی آقا نباشد، ما هم نیستیم.
تا ۲-۳ سال پیش به نظر می‌رسید علی دایی منع قانونی برای کار دارد اما شما اطلاع دارید چرا الان که آن منع برداشته شده، کار نمی‌کنند؟
من نپرسیدم و اطلاع ندارم. تصمیمش را گرفته و من احترام می‌گذارم. من هم از اول با ایشان بودم و مطمئنا تا زمانی که کار نکنند، من هم کار نمی‌کنم.
شما خارج از فوتبال مشغول چه فعالیتی هستید؟
ما فروشگاه‌ها لوازم ورزشی داریم و کار بیمه هم می‌کنیم و گاهی هم کار ساخت و ساز انجام می‌دهیم. خدا را شکر بیکار نیستیم.
فوتبال را دنبال می‌کنید؟
مطمئنا دنبال می‌کنم. البته بیشتر فوتبال خارجی را دنبال می‌کنم.
یعنی از فوتبال ایران خبر ندارید؟
خبر و اطلاعات کافی دارم اما اینطور نیست کل بازی‌ها را ببینم و برایم مهم باشد. فقط نتایج را می‌شنوم و گاهی اوقات هم دقایقی از یک بازی را می‌بینم.
شما هم هواداری خاصی از تیمی دارید؟
نه، برای من پرسپولیس و استقلال فرقی ندارد. من در هر تیمی که کار کردم، به همان تیم تعهد و عرق داشتم و سایر تیم‌ها برایم فرق ندارد.
از کودکی اینطور بودید؟
نه، بعد از اینکه وارد کار حرفهای شدیم شرایط تغییر کرد و تعهد و تعصب‌مان را روی تیمی گذاشتیم که در آن کار می‌کردیم. الان هم عرق خاصی به تیمی نداریم.
یک شایعه‌ای بود که شما در کودکی استقلالی بودید؟
بله. من فوتبال را با استقلال اردبیل شروع کردم.
علی آقا هم اینطور بودند؟
باید از خودشان بپرسید. البته علی آقا هم در استقلال اردبیل بازی کرده اما اینکه استقلالی بودند یا نه را باید از خودشان بپرسید.
عملکرد پرسپولیس را در این فصل چطور می‌بینید؟
پرسپولیس با توجه به مهره‌هایی که دارد، نتایج لازم را نگرفته اما همین که صدر جدول قرار دارد، خوب کار کرده است. مطمئنا پرسپولیس، پرسپولیس سال‌های قبل نیست اما بهتر می‌شود، چون نیروی کافی برای بهتر شدن دارد و تیم خوبی بسته‌اند. کمی سینوسی کار می‌کنند اما من احساس می‌کنم اگر در آسیا هم یک بازی را ببرند، روی غلتک میفتند.
آقای گاریدو را چطور می‌بینید؟
من برخوردی نداشتم و نمی‌توانم نظری بدهم. بی‌انصافی است که بدون اطلاع نظر بدهم. باید از کسانی که در کنار ایشان هستند، بپرسید. البته الان هم نه، بعد اینکه رفتند.
در دوره‌ای که شما دستیار علی دایی در پرسپولیس بودید، انتقادات زیادی مطرح می‌شد اما بعدها برانکو و خیلی از مربیان دیگر هم این کار را کردند. الان درباره آن انتقادات چه نظری دارید؟
دوران سختی برای من بود. بی‌دلیل انتقاداتی می‌شد و من هم به احترام باشگاه پرسپولیس و جلوگیری از حواشی نمی‌توانستم جواب بدهم. این سکوت سخت‌تر بود. متاسفانه برخی دنبال منافع خودشان بودند و برایشان قابل قبول نبود که من آنجا باشم. شاید هم حق با آنها بود و آنها زحمت کشیده بودند اما فوتبال اینطور نیست و سرمربی تیم تصمیم می‌گیرد چه کسی باشد. بعضی از انتقادات فنی بود اما انتقاد به اینکه فلانی برادر یا پسرخاله فلانی است، بی‌انصافی است. من چون برادر علی دایی هستم، نباید کار کنم؟ این حرف‌ها درست نیست. من الان به خواسته خودم ۵-۶ سال از فوتبالش دور بوده‌ام و اصلا برایم مهم نیست، آن زمان هم حضور در پرسپولیس برایم مهم نبود، بلکه کنار علی بودن برایم مهم بود؛ اینکه کنار علی باشم و به او کمک کنم.
نقش شما در کادرفنی پرسپولیس چه بود؟
فنی، فکری و هر کاری که علی آقا می‌خواست. شما می‌توانید از بازیکنانی که کنار ما کار کردند بپرسید که من در مسائل فنی چطور بودم. من کمک مربی بودم و این هم شامل کمک فنی می‌شود.
مثلا می‌گویند آقای کریم باقری کمک فنی کمتری نسبت به مربیان دیگر دارد.
من اصلا این را قبول ندارم که شخص به عنوان مربی مشغول به کار شود اما نتواند کمک فنی کند. مربی باید کمک فنی کند. مطمئنا کریم باقری هم کمک فنی می‌کند. کریم از خیلی از کسانی که آنجا کار کردند و حتی سرمربی بوده‌اند، بار فنی بالاتری دارد. اینکه می‌گویند کریم فقط تیم را جمع می‌کند، بی‌انصافی است.
در لیگ سیزدهم پرسپولیس تیم پرستاره‌ای داشت و همه انتظار قهرمانی داشتند. فکر می‌کنید چرا آن اتفاق نیفتاد؟
آن سال همه دیدند چه اتفاقاتی افتاد، چطور سه امتیاز بازی با سپاهان و فولاد سه امتیاز را از ما گرفتند. البته خودمان هم برای مثال بازی با راه آهن را باید با ۵-۶ گل می‌بردیم اما با یک فرصت گل مساوی کردیم. همه این اتفاقات افتاد و تیم دوم شد، اما شما بگویید سال قبلش تیم چندم شده بود؟ ما تیم هفتم را تحویل گرفتیم و نسبت به سال قبلش هم بودجه کافی نداشتیم و به مشکل مالی خوردیم. با این شرایط تیم ما نتیجه خوبی گرفت و به آسیا رفت، آن هم با آن همه مشکل.
یکی از نکات جالب این بود که برای مثال پیام صادقیان آن فصل یک بازیکن بی‌حاشیه بود و سال بعد تبدیل به بازیکن پرحاشیه‌ای شد. چطور شما توانسته بودید کنترل کنید؟
رفاقت رکن اصلی تیم‌داری است. وقتی بازیکن بداند که مربی‌اش در کنارش است و رفیق و بزرگترش است، همه جوره به او احترام می‌گذارد. پیام برای ما هم بازیکن بود و هم رفیق بود. البته علی آقا هم دیسیپلین خاص خودش را دارد و همه چیز را روی اصول پیش می‌برد. اگر ما می‌ماندیم و پیام هم می‌ماند، مطمئنا یک مهره سوخته نمی‌شد. او یکی از نوابغ فوتبال ایران بود و من مطمئنم می‌توانست در باشگاه‌های بزرگ خارجی بازی کند اما متاسفانه دست آدم‌هایی افتاد که نتوانستند خوب از او استفاده کند.
تیم هم بعد از اخراج علی دایی اوضاع خوبی نداشت.
اصلا می‌خواستند تیم نتیجه نگیرد و ربطی به بازیکن و مربی و تماشاگر نداشت. خطی بود که از بالا داده شده بود که ما باید برویم که علی آقا آنجا نباشد. اصلا فوتبالی نبود. من در این چند سال کنار علی بودم؛ ما با پرسپولیس و سایپا و نفت به آسیا رفتیم، با راه‌آهن بهترین نتیجه را گرفتیم اما برای مثال سال بعد از اینکه علی رفت، نفت و راه‌آهن و صبا افتادند. از طرفی علی فوتبالیست‌های زیادی به فوتبال این مملکت معرفی کرد و کمک زیادی کرد و متاسفانه آنچه که باید می‌شد، نشد.
شاید هنوز هم ناراحت باشید که سال بعد، یک پیشکسوت پرسپولیس جای آقای دایی را به آن شکل گرفت. شاید اگر اخراجی هم بود، می‌توانست محترمانه‌تر باشد.
آن سال مسئله فوتبالی نبود و موضوع دیگری بود. آن روز هم که فیلمی بازی کردند تا بیشتر دیده شوند اما نه فوتبالی بودند و نه مرام و معرفت داشتند.
شاید انتظار می‌رفت آقای درخشان آن کار را نکند.
او هم با خودش حساب کتاب کرد و این کار را کرد. زیاد هم مهم نیست. مهم این است که مردم چه نگاهی نسبت به آن روز دارند. هر آمدنی، یک رفتنی دارد. چیزی که می‌ماند یادگاری‌ها است.
در لیگ سیزدهم این انتقاد به شما وارد می‌شد که دفاعی بازی می‌کنید.
ما ۱۵ گل خوردیم و ۳۳ گل زدیم. فکر نمی‌کنم آمار بدی باشد. از طرفی دفاع هم بخشی از فوتبال است. البته به نظر من دفاعی هم بازی نمی‌کردیم و مهره‌هایی داشتیم که اصلا به درد بازی دفاعی نمی‌خوردند.
شما تیم پرستاره‌ای داشتید.
تیم ما پرستاره نبود، آن موقع نه پیام صادقیان، نه امید عالیشاه، نه مهرداد کفشگری ستاره نشده بودند. ما این بازیکنان یا بازیکنانی مثل مهدی طارمی و محمد عباس‌زاده را اضافه کردیم و همان موقع هم یادم هست که علی سر این بازیکنان چقدر فحش و بد و بیراه از طرف تماشاگران و باشگاه شنید. حتی در باشگاه هم هیچکس به جز آقای رحیمی حمایت نمی‌کرد و همه دنبال بهانه‌گیری بودند. حتی سفارش شده بود که از روی سکوها فحش بدهند.
شما با دو مربی کار کردید که الان سرمربیان باسابقه ای هستند، آقای گل‌محمدی و آقای تارتار. درباره این سرمربیان چیست؟
این سرمربیان نیازی به نظر من ندارند و رزومه‌شان مشخص است. نتایج این سرمربیان گواه خوب بودن‌شان است. هر دو عالی کار می‌کنند و عالی کار کرده‌اند.
شرایط استقلال و جدایی جواد نکونام از این تیم را چطور می‌بینید؟
من استقلال را سال قبل دنبال می‌کردم، تیم خوبی داشتند و امسال هم تیم خوبی دارند. جواد مربی خوب و بادانشی است و تجربیات خوبی دارد اما فکر می‌کنم مشکل او در این فصل این بود که بازیکنان متناسب با تفکرات خود را ندارد. متاسفانه خوب هم از او حمایت نشد و باید می‌ماند.
جدایی جواد نکونام از استقلال هم شبیه جدایی شما از پرسپولیس بود؛ بعد از نایب قهرمانی.
تقریبا همان مسئله پیش آمد. فوتبال ایران است دیگر، نمی‌شود چیزی گفت.
مسابقات تیم ملی را دنبال می‌کنید؟
خیلی نه اما چند بازی را دیده‌ام. مطمئنا تیم ملی ایران قابل قیاس با سایر تیم‌های گروهش نیست و مطمئنا راحت صعود می‌کند. ما باید بتوانیم در جام جهانی روند خوبی داشته باشیم. آنجاست که عیار تیم مشخص می‌شود. یک زمانی از آسیا یکی دو تیم به جام جهانی می‌رفتند و سخت بود اما الان دیگر صعود راحت است و نباید دلهره‌ای داشته باشیم. ما مهره‌های زیادی داریم و تیم چهارم ایران هم می‌تواند به جام جهانی صعود کند.
نظر شما